W wyniku systematycznych badań Gi!breth’owie opracowali pierwszą klasyfikację ruchów elementarnych, obejmującą 17 mikroruchów. Od anagramu ich nazwiska określa się je mianem therhligóu. Wśród nich znalazły się: chwytać, puścić, złączyć, szukać, wybrać, trzymać, planować, kontrolować.
Współpracownikiem Taylora był Henry Gantt. Największy rozgłos zyskał dzięki opracowaniu wykresów pozwalających porównywać faktyczny i planowany przebieg prac, czyli wykresów zaawansowania robót. Harmonogramy te, czyli graficzne przedstawienie rozkładu czynności (zadań) w czasie, do dziś określane są jako wykresy Gantta.
Sięgnijmy do przykładu podanego przez W. Clarka [Clark, 1929, s. 6-8]. Przyjmijmy, że dla robotnika pracującego na stanowisku X zaplanowano wykonanie: w poniedziałek – 100, we wtorek – 125, w środę – 150, w czwartek – 150 i w piątek także 150 detali. Dane te można umieścić na wykresie Gantta (rys. 11.1.). Jest on podzielony na pięć kolumn oznaczających kolejne dni tygodnia. Te same odległości między grubymi pionowymi liniami oznaczają zarówno dni robocze jak i różne ilości zaplanowanej pracy. W lewych rogach kolumn „dziennych” nanosi się liczby przedstawiające zadania do wykonania.
Załóżmy, że robotnik wykonał, od poniedziałku do piątku (kolejno), następujące ilości detali: 75, 100, 150, 180, 7Można to przedstawić na wykresie w postaci poziomych odcinków, różnych dla poszczególnych dni (rys. 11.2). Ponieważ dla każdego dnia szerokość kolumny oznacza wykonanie
Leave a reply