Zdaniem Emersona, po to, by przedsiębiorstwo mogło funkcjonować sprawnie, muszą być wprowadzone w życie wszystkie wymienione zasady. Są one uporządkowane według logicznej kolejności. Zasada pierwsza: jasno określony cel jest jednocześnie zasadą najważniejszą. Właściwe sformułowanie celu jest sprawą skomplikowaną. Dlatego też, jak pisał Emerson w 1912 roku, „w amerykańskich zakładach pracy spotyka się powszechnie […] uboczne i sprzeczne cele, podobnie jak i ogromną niejasność i niepewność co do tego, co jest głównym celem stan taki istnieje nawet wśród najwyższych funkcjonariuszy przedsiębiorstw” [Emerson, 1912 Kumał, 1972, s. 136], Rozbieżność pomiędzy stanem istniejącym i pożądanym Emerson zilustrował m.in. przykładem dyrektora przedsiębiorstwu, który ,,… był zdecydowanie przeciwny wszelkiej redukcji załogi poniżej tysiąca pracowników. Gotów był zwiększyć produkcję, gotów był skracać godziny pracy tysiąca ludzi, ale zejść poniżej tysiąca zatrudnionych, nawet jeśli mogło to być osiągnięte dzięki ich dobrowolnej rezygnacji z pracy, wydawało mu się obniżeniem własnej pozycji, skoro od lat dążył do sprawowania władzy przynajmniej nad tysiącem ludzi. Rezygnował on z oszczędności i wydajności, hołdując wypaczonemu celowi, jakim było zaspokojenie własnych ambicji” [Emerson, 1912 Kurnal, 1972, s. 137], Jakże swojsko brzmi ten przykład, choć pochodzi z innego kraju i z „innej epoki”.
Leave a reply