W pewnym polskim przedsiębiorstwie, o bardzo silnej kulturze organizacyjnej i dużym poczuciu identyfikacji pracowników z firmą, konsultanci „zaobserwowali” wiele specyficznych artefaktów językowych. Jedną z najważniejszych metafor w tej firmie było określenie „system naczyń połączonych”, używane zarówno w oficjalnych wypowiedziach, jak i w nieformalnych rozmowach pracowników. Oznaczało ono współodpowiedzialność jednostek za firmę i odpowiedzialność silniejszych zakładów wobec słabszych. Było synonimem solidarności panującej w przedsiębiorstwie, a także więzi łączącej zakłady.
Artefakty językowe to także mity i legendy danej kultury. Starzy uczestnicy przekazują je nowym, którzy z kolei przekażą je swym następcom. Są to opowieści o bohaterach narodowych, różnych sławach lokalnych, postaciach pozytywnych i negatywnych. Legendy istnieją także w organizacjach często dotyczą ich założycieli, przywódców, ważniejszych wydarzeń. Pracownicy opisanej w tym rozdziale firmy Alfa-Laval chętnie opowiadają sobie i swoim gościom legendy o dwóch założycielach przedsiębiorstwa: Gustawie de Laval i Oscarze Lamm. Szczególnie wiele miejsca poświęcają temu pierwszemu wielkiemu wynalazcy i oryginałowi.
Artefakty behawioralne kultury są „sztucznymi tworami” odnoszącymi się do schematów zachowań. Są nimi różne ceremonie, rytuały i zwyczaje ujęte lub nie – w mniej lub bardziej szczegółowych kodeksach (często niepisanych). Na przykład, całowanie kobiet w rękę, przyjęte w polskiej kulturze, jest rzadko spotykane gdzie indziej zwyczaj jedzenia nożem i widelcem nie jest szczególnie rozpowszechniony w Chinach, gdzie tradycyjnie jada się przy pomocy pałeczek w wielu kulturach europejskich pracownik młodszy rangą ma obowiązek powitać i ukłonić się starszemu rangą jako pierwszy nakaz ten nie obowiązuje w Danii, gdzie kolejność powitania nie ma znaczenia. Przykładem ceremonii są natomiast święta narodowe obchodzone we wszystkich krajach.
Leave a reply