Jednym z największych dokonań H. Gantta było także opracowanie i wdrożenie zadaniowo-premiowego systemu plac, zwanego również czasowo-premiowym lub bonusowym systemem Gantta. (Bonus to premia, która nie wynika z formalnych zobowiązań, lecz dobrej woli kierownika). W systemie tym „… przyznaje się bardzo duże wynagrodzenie za wykonapie określonego maksimum ustalonej pracy (ustalonej w wyniku znormowania „najlepszego sposobu” wykonania zadania – przypis W.P.), bardzo małe zaś w wypadku nieosiągnięcia tego maksimum. Na przykład, jeśli robotnik wykona wszystko, czego się od niego żąda i co w każdym wypadku musi być możliwe do wykonania, otrzymuje dużą dodatkową zapłatę natomiast nie otrzymuje nagrody, a tylko zwykłą dniówkę, jeśli zadanej roboty nie wykona. Dodatkowa premia przyznawana kierownikom, w wypadku, gdy wszyscy ich podwładni wykonali maksimum roboty, stanowi silny bodziec skłaniający ich do szkolenia gorszych robotników” [Gantt. 1901 Kurnal, 197s. 156-157]. Zdaniem Gantta „„..zadaniowo-premiowy system płac jest w rzeczywistości połączeniem najlepszych cech systemu dniówkowego i akordowego. Robotnik ma zapewnioną dniówkę w okresie uczenia się nowych zadań, a ponieważ premia za ich wykonanie odpowiada pewnemu procentowi ustalonego czasu, wysokość wynagrodzenia za wykonanie zadania jest stała i stanowi faktycznie równoważnik akordu” [Gantt, 1908 Kurnal, 1972, s. 186], Premia za wykonanie zadania wahała się w tym systemie od 20 do 50% płacy dniówkowej.
– 1) przyczynił się do wzrostu wydajności pracy (w porównaniu do uzyskiwanej w systemie dniówkowym od 200 do 300%),
– 2) zwiększył inicjatywę i aktywność robotników,
– 3) przyczynił się do zmniejszenia liczby awarii maszyn i przerw w pracy [Gantt, 1901 Kurnal, 1972, s. 166],
Leave a reply