Robotnik powinien otrzymywać polecenia tylko od jednego urzędnika biura: kierownika produkcji. Majstrowie w warsztacie powinni natomiast stać się jego doradcami a nie surowymi zwierzchnikami [Le Chatelier, 1926 Kurnal, 1972, s. 123], W ten sposób robotnik został uwolniony od wszystkich czynności pomocniczych, które wykonywał do tej pory.
Zdecydowany podział na czynności administracyjne, przygotowawcze i pomocnicze oraz czynności wykonawcze doprowadził nie tylko do większego, a zdaniem Taylora także bardziej sprawiedliwego, obciążenia zarządu i administracji warsztatowej, ale także do ścisłego określenia i oddzielania odpowiedzialności kierowników i robotników, Przypomnijmy, że o tym właśnie mówiła czwarta podstawowa zasada tayloryzmu. Realizacja tej zasady sprzyjała właściwemu ułożeniu stosunków pomiędzy tymi dwiema grupami. Taylor silnie podkreślał zbieżność ich interesów – przecież wszystkim powinno zależeć na wzroście wydajności pracy. Dlatego leż domaga! się z jednej strony trakLowania robotników ,,w sposób bardziej ludzki” niż dotąd, z drugiej zaś wskazywał na konieczność wymuszania dyscypliny, czyli „poszanowania przepisów dotyczących posłuszeństwa, pilności, pracowitości i zewnętrznych oznak uszanowania” [Taylor, 1926, s. 33],
Leave a reply