Czy można mówić o istnieniu specyficznej „filozofii” T. Baty?

Opisz idealnego kierownika i pracownika Baty.Przedstaw zalety i wady systemu T. Bały. Czy system ten może być wzorem dla współczesnych przedsiębiorstw i dzisiejszych menedżerów?

Kierunek human relations, zapoczątkowany w końcu lat dwudziestych, rozwinął się najbujniej po zakończeniu drugiej wojny światowej. Był to okres znakomitej koniunktury, ekspansji gospodarczej, znikomej inflacji, wysokiego poziomu zatrudnienia i wysokich płac. Można, a nawet trzeba było zerwać z „brutalnym” zarządzaniem, spopularyzować wizerunek „uśmiechniętego majstra”. Powrócono do podstawowych założeń kierunku. Przypomnijmy je.

Podstawowe problemy: niska wydajność indywidualna, konflikty, sabotowanie poleceń zwierzchników, nadmierna płynność kadr, nadmierna absencja w pracy, wzrost niezadowolenia pracowników. Przyczyny wymienionych problemów.

– nieuwzględnianie potrzeb psychospołecznych uczestnika organizacji,

– zwalczanie przez kierownictwo grup nieformalnych.

– Rozwiązywane problemy:

– dążenie do osiągnięcia akceptacji celów organizacji przez grupy nieformalne,

– wykorzystanie wpływu grup nieformalnych dla podniesienia sprawności procesu zarządzania i wzrostu wydajności.

Sposoby rozwiązywania problemów: modyfikowanie postaw kierownictwa liniowego, manipulacje socjotechniczne, rozwój działalności w sferze socjalnej. Rozpatrywane czynniki (zmienne):

– postawy pracowników i kadry kierowniczej,

– potrzeby i motywacja do pracy,

– hierarchia prestiżu,

– społeczne role organizacyjne,

– wyniki pomiarów socjometrycznych.

– Baza teoretyczna: socjologia, psychologia, antropologia [Zawiślak, 1975, s. 64-65, 97],

Kierunek human relations zaowocował na całym świecie tysiącami badań empirycznych i relacjonujących je publikacji, licznymi – mniej lub bardziej udanymi – próbami zmian praktyki zarządzania. Najważniejszym jego dorobkiem wydaje się być jednak podjęcie poważnej, naukowej próby zrozumienia psychospołecznych mechanizmów rządzących zachowaniem się uczestników organizacji.

Od początku lat sześćdziesiątych zainteresowanie teoretyków i praktyków zarządzania w Stanach Zjednoczonych zaczęło się jednak przesuwać. Uczyniono kolejny krok w rozwoju badań nad organizacjami i zarządzaniem decydującego znaczenia nabierały problemy optymalizacji decyzji, informacji i koordynacji działań w coraz bardziej skomplikowanych systemach organizacyjnych.