Jasne określenie celu ma podstawowe znaczenie w kierowaniu ludźmi, a tym samym również podstawowe znaczenie w osiąganiu przez przedsiębiorstwo wysokiej efektywności. „Jeśli kierownik sformułuje swoje cele, rozgłosi je w swoim zakładzie, wpoi każdemu urzędnikowi i każdemu robotnikowi, to 'rganizacja przemysłowa będzie mogła osiągnąć wysoki stopień doskonałości mdywidualnej i zbiorowej jak drużyna baseballowa” [Emerson, 1912 Kurnal, 1972, s. 152], jeśli nie – w firmie dominować będzie poczucie zagubienia, niepewności i bezcelowości. Poglądy Emersona zyskały szeroki rezonans i uznanie zarówno teoretyków jak i praktyków. Ich autora uważa się dzisiaj za prekursora popularnej metody zarządzania prze: cele (management by objectives). Warto także wskazać na kontakty Emersona z Polską jako specjalista w dziedzinie komunikacji opiniował on w latach dwudziestych projekty warszawskiego metra (dodajmy: pozytywnie).
W Europie najbardziej znanym popularyzatorem naukowego zarządzania był wspomniany już H e n r i L e C h â t e 1 i e r. W 1904 r. założył pismo „La Revue de Métallurgie”, w którym zamieszczał tłumaczenia prac Taylora, kronikę rozwoju kierunku w USA. wyjaśnienia i komentarze. Napisał także kilka artykułów dotyczących tayloryzmu i pracę Filozofia systemu Taylora [Le Chatelier. 1926], w której „unaukowil” koncepcję mistrza, porządkując logicznie różne zasady i wskazówki w spójną całość. Posłużył się w tym celu opracowanym przez siebie cyklem działania zorganizowanego (cyklem organizacyjnym). Jest to właściwie uogólnienie naukowego zarządzania.
Leave a reply