Przykłady różnych gier

Nawet jeśli gra o zasoby jest produktywna w konkretnym układzie, może być pasożytnicza z punktu widzenia układu szerszego. 1 odwrotnie. Wprowadzone rozróżnienie jest bardzo ważne dla tych wszystkich, którzy projektują (przeprojektowują) gry i sterują nimi.

Przykłady różnych gier o zasoby zawiera książka Gry o innowacje [Koźmiński, Oblój, 1983]. Zespół kierowany przez A.K. Koźmińskiego zdefiniował w trakcie badań empirycznych podstawowe reguły i strategie stosowane przez uczestników wybranych przedsięwzięć badawczo-produkcyjnych realizowanych w latach 1977-1980.

Szczególnie dokładnie zanalizowano strategie promotorów przedsięwzięć. Prowadziły one z jednej strony do następstw pozytywnych – nowych wyrobów, konstrukcji, technologii, z drugiej zaś – do skutków negatywnych, pasożytniczych w skali całej gospodarki. Zasadnicze strategie określono jako:

– 1) strategię „wyjątków”,

– 2) strategię „małych kroków”,

– 3) strategię „rozmytych” procesów decyzyjnych.

Pierwsza z nich polegała na tworzeniu wokół problemu atmosfery wielkiej szansy po to, by w jak największym stopniu wyłączyć ten przypadek spod powszechnie obowiązujących reguł, zwiększyć liczbę sojuszników w ewentualnym przetargu i nie dopuścić do konfrontacji.

Druga – sprowadzała się do ograniczenia do minimum liczby zaangażowanych organizacji i osób oraz informacji emitowanych przez promotora danego przedsięwzięcia.

Trzecia – oznaczała tworzenie układów nadmiarowych, wciąganie wielu organizacji i osób w rozwiązywanie problemu w celu przesunięcia decyzji na wyższe szczeble, które właściwie powinny ją tylko zatwierdzić [Koźmiński, Obłój, 1983, s. 121 i nast.].

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>