Opisany pokrótce proces decentralizacji i jego przyczyny ma istotne znaczenie przy omawianiu problematyki zamówień publicznych, zwłaszcza przy ocenie, czy zamówienie udzielone przez takie „niezależne” organy, a związane z wykonywaniem powierzonych im zadań publicznych, jest objęte regulacjami dotyczącymi tej części wspólnego rynku i przy formułowaniu definicji „organu udzielającego zamówienia publicznego”. Próbując zdefiniować zakres pojęcia „zamawiającego” poruszamy się pomiędzy dwoma krańcowymi koncepcjami. Według pierwszej z nich do „organów zamawiających” należy zaliczyć tylko te organy, które są częścią ad-ministracji w ujęciu tradycyjnym. Zgodnie natomiast z drugą koncepcją regulacje dotyczące zamówień publicznych obejmują swoim zasięgiem każdą jednostkę, niezależnie od jej formy prawnej i celów, dla których została powołana, działającą w sektorze publicznym. Zarówno jedna, jak i druga propozycja reprezentują skrajne poglądy
– w pierwszym przypadku poza zasięgiem regulacji dotyczących zamówień publicznych pozostawałyby wszystkie te instytucje pełniące w rzeczywistości funkcje publiczne, przekazane im w drodze tzw. hwing-off process, w drugim zaś ograniczono by zdolność rządu i państwa do tworzenia jednostek o charakterze czysto komercyjnym, działających na rynku podobnie jak przedsiębiorstwa prywatne. Zgodnie z zasadami zdroworozsądkowego myślenia, do kategorii „organów udzielających zamówienia” należałoby zaliczyć, obok organów administracji w tradycyjnym znaczeniu, niektóre organizacje, instytucje i przedsiębiorstwa utworzone w drodze szeroko rozumianego procesu decentralizacji.
Leave a reply