Einocentryzm

Einocentryzm polega na ignorowaniu różnic i faworyzowaniu własnej kultury narodowej. Często wraz z taką postawą idzie w parze nacjonalizm, a w skrajnych przypadkach nawet szowinizm. Zdarza się jednak także, że menedżer przyjmujący postawę etnocentryczną nie uważa siebie za nacjonalistę, a jedynie za „misjonarza” krzewiącego postęp i uczącego ludzi, „mniej rozwiniętych cywilizacyjnie”, na czym polega postęp i sprawne działanie. Etnocentryczny menedżer przyzwyczajony do tego, że należy pracować, zachowywać się i myśleć w określony sposób, może być też całkiem nieświadomy istnienia różnic kulturowych. W rezultacie, będąc w innym kraju, może po prostu nie rozumieć, że odmienność zachowań i postaw nie wynika z zacofania i braków dobrej organizacji.

Pewna północnoeuropejska firma utworzyła wraz z polskim partnerem spółkę typu joint venture. Dyrektorem generalnym został Polak, człowiek bywały w świecie, o szerokich horyzontach. Działy sprzedaży i marketingu obsadzono pracownikami oddelegowanymi przez zagranicznego partnera. Początkowo wydawało się, że spółka ma przed sobą jasną przyszłość rynek był duży i rósł, konkurencja nieznaczna, promocyjna sprzedaż produktów spółki odniosła sukces. Jednak już po miesiącu pojawiły się pierwsze problemy stopniowo sytuacja zaostrzała się. Po pół roku dyrektor generalny złożył wymówienie. Dopiero wtedy dyrekcja zagranicznej firmy zaczęła na serio zastanawiać się nad przyczynami problemów.