F.W. Taylor i jego praca – kontynuacja

Naukowe zarządzanie powinno być zdaniem Taylora oparte na czterech podstawowych zasadach:

– 1) zasadzie naukowego opracowania każdego elementu pracy ludzkiej w miejsce metod zdroworozsądkowych typu „mniej więcej”,

– 2) zasadzie naukowego doboru oraz stopniowego szkolenia i doskonalenia robotników,

– 3) zasadzie współpracy kierownictwa i robotników w celu realizacji naukowych zasad zarządzania,

– 4) zasadzie prawie równego podziału pracy i odpowiedzialności między kierowników i robotników w miejsce istniejącego „totalnego” obciążenia pracowników wykonawczych [Taylor, 1912 Kurnal, 1972, s. 64-67],

Zajmijmy się teraz rozszyfrowaniem tych zasad. Jak łatwo zauważyć, najczęściej występującym tu słowem jest słowo „naukowy”. Co ono właściwie znaczy, a może więcej – jak rozumieli je Taylor i jemu współcześni? Najpełniejszej odpowiedzi na to pytanie udzielił najwybitniejszy europejski komentator i popularyzator tayloryzmu francuski inżynier i naukowiec H, L e Chatelier [Le Chatelier, 1926]. Jego zdaniem o naukowości systemu Taylora przesądza zastosowanie przez niego metody naukowej. Składa się na nią:

Przyjęcie deterministycznej wizji świata, a mówiąc inaczej – założenie

– 0 jedno-jednoznacznej przyczynowości, zgodnie z którym „wszystkie zjawiska przyrody są od siebie zależne, są ze sobą połączone, jak kółka zegarka, według pewnych niezmiennych zasad, czyli praw” [Le Chatelier, 1926 Kurnal, 1972, s. 103]. Nawet najbardziej złożone zjawisko można zredukować (sprowadzić) do „ostatecznych” konstytuujących je składników i stałych zależności przyczynowo-skutkowych. Brak jest miejsca na nieoznaczoność i przypadek. Zachowując te same warunki możemy być pewni, że uzyskamy zawsze takie same wyniki.