W sytuacjach kontaktów i współpracy międzynarodowej należy pamiętać o tym, jak ważna jest kultura narodowa, a także o tym, że kultury różnią się między sobą. Należy podchodzić z szacunkiem do ludzi pochodzących z innych kultur, pamiętać, że jeśli czegoś nie rozumiemy lub nie znamy, to wcale nie oznacza to, że jest to gorsze, czy niesłuszne. To, co dla nas może być niezwykłe czy inne, jest dla ludzi wychowanych w innej kulturze normalne i oczywiste. Dla nich nasza kultura może być zagadką, czy nawet czymś szokującym. W pracy międzynarodowej konieczna jest świadomość istoty kultury i tolerancja. Natomiast ślepe naśladownictwo i nadmierna fascynacja nie zawsze i nie koniecznie są wskazane, zarówno ze względów podyktowanych dążeniem do efektywności w biznesie, jak i z powodów społecznych. Ani kulturowa dominacja, ani bierne dostosowanie nie są więc wskazane.
„Naukowe zarządzanie” zrodziło się z potrzeb praktyki i stanowiło częściowe rozwiązanie niektórych problemów organizacji i zarządzania, jakie pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem rewolucji przemysłowej. Przypomnijmy: liczne wynalazki {czółenko tkackie, maszyna parowa, silnik elektryczny, wysokoobrotowy benzynowy silnik spalinowy, kolej żelazna, samochód) przyczyniły się do znacznej mechanizacji pracy fizycznej i doprowadziły do rozrostu przedsiębiorstw. Niewielkie warsztaty i manufaktury przeradzały się stopniowo w duże zakłady przemysłowe. Postępował proces koncentracji kapitału, powstawały olbrzymie fortuny współczesnych potentatów, magnatów i królów, jak: John D. Rockefeller (ropa naftowa)] William A. Clark (węgiel), Andrew Carnegie (stal). Jay Cooke i J. Pierpont Morgan (finanse), Jay Gould, William H. Vanderbilt, Edward H. Harriman (kolej), by ograniczyć się do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Coraz szerszy
– 1 szybciej płynący strumień pieniądza sprzyjał koncentracji produkcji. „Więcej” prowadziło do więcej”. „Duże” stało się synonimem „wydajnego”.
Leave a reply