Prawo harmonii doboru

Prawo harmonii doboru – harmonią doboru możemy nazwać taki dobór, przy którym wykresy charakterystyczne wszystkich organów (jednostek wytwórczych – przyp. W. P.) będą ze sobą uzgodnione” [Adamiecki, 1924 Kurnal, 1972, s. 408] tak, aby miały one najbardziej zbliżone do siebie produkcje wzorcowe i aby łączny koszt straconego czasu był jak najmniejszy.

Prawo harmonii działania, zgodnie z którym konieczne jest „aby te organy działały w ścisłym ze sobą związku, tak aby każda czynność odbyła się w swoim czasie” [Adamiecki, 1924 Kurnal, 1972, s. 422]. Tylko dzięki realizacji tych praw (zasad) możliwe jest zmniejszenie kosztu straconego czasu oraz ograniczenie czy wyeliminowanie tzw. wąskich gardeł.

Prawo harmonii duchowej, wskazujące na konieczność istnienia więzi emocjonalnych łączących „jednostki ludzkie, współpracujące w jednym zbiorowym organizmie, jakim jest każdy zakład wytwórczy” [Adamiecki, 1924 Kurnal, 1972, s. 424],

Jednym z najgenialniejszych praktyków', współtwórców naukowego zarządzania w USA, był Henry Ford. Jego samochodowe imperium nadal trwa, przynosi zyski i rozwija się. Po głębokim kryzysie lat 1980-1982, w wyniku którego odnotował straty w wysokości 3,3 irtld dolarów – najwyższe, jakie zdarzyły się w przemyśle samochodowym, „Ford” znów przykuwa uwagę analityków. W końcu lal osiemdziesiątych odznacza! się bowiem najwyższą stopą zysków w całej branży, a dzięki dużym rezerwom finansowym uruchomił zakrojony na olbrzymią skalę program restrukturyzacji, przystępując do dywersyfikacji swej działalności i modernizacji zakładów. (Termin „dywersyfikacja”, o rodowodzie łacińskim, oznacza rozszerzenie sfery działania. To „rozszerzenie” dokonywane jest najczęściej poprzez wprowadzenie nowych rodzajów wyrobów, nowych metod, nowych dostawców lub odbiorców, przez wyznaczenie innych – dodatkowych – celów organizacji itp.) Fachowi obserwatorzy wyrażają podziw nie tyle dla samych samochodów i struktury organizacyjnej koncernu, ile głównie dla wyników finansowych. (Koncern to forma integracji różnych przedsiębiorstw należących do wspólnego właściciela. „Ford” jest przykładem „super” integracji pionowej, dzięki organizacyjnemu sprzężeniu kopalń rud żelaza i plantacji kauczuku, firm transportowych, hut, zakładów montażowych, punktów sprzedaży i serwisu). Przyjrzyjmy się, jak wyglądały początki tego koncernu.