Globalizacja zarządzania jest procesem tak ważnym, że mówi się o kolejnej rewolucji gospodarczej. Jest konsekwencją pojawienia się przemysłów globalnych, czyli takich, w których pozycja konkurencyjna firm w jednym kraju jest uzależniona od jej pozycji konkurencyjnej w innych państwach [Porter, 1986],
Przemyśl globalny nie jest tym samym co przemysł wielonarodowy. Firma wielonarodowa jest systemem złożonym z autonomicznych jednostek, działających w różnych krajach i w dużym stopniu dostosowanych do warunków lokalnych. Na strategię takiej firmy składają się strategie jej „narodowych” części oraz elementy wspólne (międzynarodowe), dotyczące między innymi wyboru „kierunków natarcia”, sposobów prowadzenia biznesu za granicą, mechanizmów transferu know-how.
Przykładem firmy wielonarodowej jest duński koncern East Asiatic Company (EAC), prowadzący – od 1986 r. – działalność produkcyjną, handlową i transportową. Składa się ze 130 jednostek działających w przeszło 40 krajach Azji (kierunek dominujący), obu Ameryk, Europy, Afryki, Australii i Nowej Zelandii. Jednostki te są w dużym stopniu samodzielne, ponieważ zarząd koncernu uważa, że nikt tak dobrze nie orientuje się w lokalnych warunkach jak ci, którzy tam pracują. (Gospodarka finansowa koncernu jest jednak silnie scentralizowana.) W kopenhaskiej centrali prowadzi się różne kursy dla osób zatrudnionych za granicą. Trwają one od dwóch do czterech lat. Firma szczyci się swoją dobrą sławą w krajach, w których działa, umiejętnością dostosowywania się do specyfiki poszczególnych regionów, znajomością rynków narodowych i poszanowaniem kultur krajów-gospodarzy. Stosunki pomiędzy ludźmi opierają się na zasadzie wzajemności i polegają na wymianie szeroko rozumianych korzyści.
Leave a reply