Organizacja to taki szczególny system, w terminologii autorów „konkretny system działań”, który charakteryzuje się „stosunkowo silnym ustrukturalizo- waniem, wyraźnymi celami, sformalizowaniem gier wokół tych celów, świadomością uczestników co do istnienia tych celów oraz przyjmowaniem przez nich – przynajmniej przez kierowników – częściowo odpowiedzialności za procesy regulacyjne” [Crozier, Friedberg, 1982, s. 264],
Organizacja jest systemem konfliktowym, a jej funkcjonowanie rezultatem zderzenia się zawsze racjonalnych z jednostkowego punktu widzenia (ściślej: ograniczenie racjonalnych) działań licznych, zróżnicowanych i stosunkowo samodzielnych aktorów wykorzystujących dostępne im źródła władzy. Jest systemem, którego osnowę tworzą gry rządzące stosunkami społecznymi, integrujące zachowania jednostek i grup. Zapewnienie „racjonalnej” integracji (kooperacji pozytywnej) jest podstawowym problemem, który muszą rozwiązać kierownicy, by zapewnić przetrwanie organizacji. Jest jednym z podstawowych celów ciągłych (systemowych) każdej instytucji [Webber, 1984, s. 263], Aby cel ten systematycznie osiągać, kierownicy ustanawiają przepisy regulujące kształt struktury i przebieg procesów organizacyjnych, systemy reguł formalnych, ale i nieformalnych.
Leave a reply