Daily Archives 2015-02-22

Pewien stopień formalizacji instytucji jest niezbędny, stwarza ona bowiem ogólne ramy organizacyjnego działania ludzi. Niestety, nie można w oderwaniu od konkretnych uwarunkowań określić, jak dużo powinno być organizacyjnych przepisów, jak bardzo powinny być one szczegółowe oraz jak silne powinno być zagrożenie sankcjami w przypadku niestosowania się do obowiązujących wzorców zachowań. Nie można zatem abstrakcyjnie wyznaczyć właściwego stopnia sformalizowania określonej organizacji. Z tego między innymi powodu w procesie formalizacji popełniane są liczne błędy. Polegają one przede wszystkim na:

Struktury globalne są to alianse, przedsiębiorstwa globalne i ponadnarodowe systemy gospodarcze, takie jak: UE, ASEAN, EFTA. Przedsiębiorstwa ponadnarodowe oparte są na zintegrowanej logistyce, wspólnych bazach danych, jednolitych procedurach i filozofii zarządzania itp. Typowym przykładem takiej organizacji jest Airbus – europejski gigant przemysłu lotniczego. Samoloty A300 i A310 składane są w Tuluzie, we Francji Niemcy odpowiedzialni są za system paliwowy. Wielka Brytania – za skrzydła, Francja – za kabiny, Hiszpania – za ogony. Organizacje ponadnarodowe, takie jak UE i ASEAN, zapewniają ich uczestnikom różne korzyści. Integracja krajów UE czyni Europę potężnym i solidnym konkurentem na rynku światowym.

Ryszard B. dostał swoją w czerwcu, gdy pracował w Związku. Nie była zapewne pierwszą w jego życiu, ale wryje się w pamięć, aż po jego kres. Była nowa, służbowa i kosztowała pracodawcę 2900 zł. Gdy po pewnym czasie Ryszard B. zmienia pracę i przechodzi do Zrzeszenia, bierze ją ze sobą. W Zrzeszeniu nie zagrzewają miejsca: ani on, ani teczka. Od października 1984 r. urzędują w Spółdzielni. Stanowią nierozłączną parę. Dyrektor B. nie kryje uczucia: przy ludziach klepie ją po wypchanych papierami bokach. Od grudnia szczęście dyrektora B. zostaje zmącone. Źli ludzie stają między nim a jego służbową teczką.

W sferze „miękkich” elementów zarządzania (kultura organizacyjna, styl przywództwa, styl podejmowania decyzji itp.), czyli wszędzie tam, gdzie pierwszoplanową rolę odgrywa człowiek, dominują procesy dywergencyjne [Child, 1981]. Dywergencja kultur – to oddalanie się ich od siebie, poszukiwanie własnej kultury tożsamości, nawiązywanie do tradycji, przywiązanie do własnych wartości. Dywergencja obejmuje także sferę postaw i motywacji człowieka, jego sposób odbierania świata i samego siebie. Można więc stwierdzić, że menedżerowie całego świata robią mniej więcej to samo (konwergencja kulturowa), ale w różny sposób (dywergencja).