Dlaczego, mimo wprowadzenia nowego systemu pobudzenia do pracy (jakiego?), robotnicy nie zwiększyli wydajności?
Co powinien zrobić J. Harris, by wprowadzić system organizacji pracy propagowany przez F Taylora? Przedstaw właściwą – sprzyjającą osiągnięciu sukcesu – technologię (procedurę) wprowadzenia tej organizacyjnej innowacji. Wskaż zalety i wady tej procedury.
W.F. Taylor miał wielu kontynuatorów', propagatorów i gorących zwolenników.
Małżeństwo Frank i Lilian Gilbreth’owie – on inżynier, ona psycholog – opracowało stosowane do dziś metody badania przebiegu i czasu trwania ruchów roboczych oraz ich graficznej prezentacji (zestaw symboli rysunkowych i literowych). Początkowa zastosowali tzw. cyklogrąfię. „Robotnikowi przytwierdzano do kończyn, a najczęściej do przegubów dłoni i łokci, niewielkie żaróweczki połączone ze źródłem prądu elektrycznego. Podczas pracy w nieco zaciemnionym pomieszczeniu robotnik był fotografowany aparatem z migawką nastawioną na długi czas naświetlania. Na kliszy fotograficznej święcące żaróweczki wyznaczały tor ruchów roboczych” [Martyniak, 1989, s. 49],
Dzięki takim zdjęciom można badać ich rozmieszczenie w przestrzeni, nie można jednak analizować czasu trwania poszczególnych ruchów. Gilbreth’owie dokonali więc pewnych zmian: do obwodu elektrycznego włączyli przerywacz prądu, dzięki czemu tor utrwalał się jako szereg kresek, punktów czy kombinacji jednych i drugich. Znając częstotliwość przerywacza, mogli z dużą dokładnością ustalić czasy trwania ruchów elementarnych. W ten sposób stworzono technikę chronocykiograjiczną. W końcu do badań użyli kamery filmowej, a wszystko po to, aby:
– 1) zidentyfikować ruchy i operacje niezbędne oraz niepotrzebne, które powinny być wyeliminowane,
– 2) ustalić właściwą kolejność wykonywanych operacji,
– 3) łączyć ruchy w większe struktury, a dzięki temu skrócić czas wykonania operacji.
Leave a reply