Tym, co przede wszystkim interesuje myślącego systemowo teoretyka i praktyka, badacza i menedżera, jest zarządzanie traktowane jako proces informacyjno-decyzyjny. A.M. Zawiślak pisze na ten temat: „zarządzanie jest to proces decyzyjny realizowany na wielu poziomach organizacji, który ma zapewnić eliminację wykrytych zagrożeń, wykorzystywanie zarysowujących się szans oraz efektywne spełnienie przez organizację wszystkich funkcji niezbędnych do osiągania postawionego celu”, czy ściślej – wiązki celów [Zawiślak, 1982, s. 41], Ponieważ decyzje kierownicze są, najogólniej rzecz ujmując, rezultatami przetworzenia informacji w instrukcje działania, kluczowym obszarem zainteresowania systemowców stały się subsystemy informacyjne organizacji, szczególnie zaś podsystem informacji kierowniczej.
Zgodnie z popularną definicją C.H. Kriebla i R.L. Van Horna system informacyjny jest to „[…] formalny zespól środków ludzkich i kapitałowych oraz programów, których funkcjonowanie przejawia się wr zbieraniu, kodowaniu, magazynowaniu, przetwarzaniu, odnajdywaniu, komunikowaniu, dekodowaniu i użytkowaniu danych dla podejmowania decyzji i zarządzania’ [Kriebel, Van Horn, 1971, s. 4]. Jest to zatem specyficzny układ nerwowy organizacji, który łączy w jedną całość elementy systemu zarządzania. Ten z kolei – system zarządzania – definiowany jest jako „całokształt ograniczeń formalnoprawnych oraz zbiór obowiązujących w danej organizacji wzorców zachowań decyzyjnych jej uczestników” [Zawiślak, 1982, s. 44].
Leave a reply