Przetarg (bargaining) prowadzący do sformułowania koalicji jest procesem porozumienia, które ustala warunki współdziałania różnych osób lub grup: – to, co każda ze stron wniesie i co olrzyma w wyniku zawartej przez nie umowy. Polega przede wszystkim na wypracowywaniu kryteriów i zasad udziału w koalicji, podziału „obciążeń”, czyli wzajemnych zobowiązań i szeroko rozumianych kosztów, oraz podziału nadzwyczajnych korzyści. Osoby biorące w nim udział nie muszą określać ani też zmieniać własnych interesów i stanowiska, i najczęściej nie robią tego. To, o co im naprawdę chodzi, pozostaje tajemnicą. Przetarg jest zatem rodzajem gry społecznej. Strony przystępują do niej, gdy:
– a) dostrzegają możliwość osiągnięcia porozumienia polepszającego ich pozycję w' stosunku do sytuacji wyjściowej oraz
– b) widzą zależność między końcowym rezultatem i charakterem porozumienia.
Przetargi towarzyszą zawsze scentralizowanemu planowaniu: planiści dążą do w-yznaczenia jak najwyższych zadań, dbając o to, by oszczędzić deficytowe zasoby, podczas gdy realizatorzy planów chcą zmaksymalizować zasoby i ograniczyć wielkość zadań. Aby osiągnąć swoje cele, jedni i drudzy zawiązują rozmaite koalicje taktyczne.
Ogólna wartość dodatkowych korzyści, dodatkowych zasobów uzyskanych przez koalicję zależy przede wszystkim od tego, kto w niej uczestniczy i jak sprawnie działa. Korzyści uzyskane przez konkretną osobę lub grupę zależą natomiast głównie od jej pozycji, atutów i umiejętności, wielkości udziałów i wysuwanych oczekiwań oraz natężenia, z jakim angażuje się ona w przetarg. Podział nigdy nie jest zatem ani mechaniczny, ani przypadkowy.
Leave a reply