Koordynacja działań osób, urządzeń i organizacyjnych procesów jest zatem i musi być realizowana we wszystkich fazach zarządzania, w obrębie wszystkich jego funkcji. I choć M.P. Follett nie przesądziła tej kwesti, to jednak obecnie nie wyróżnia się już koordynacji jako oddzielnej funkcji zarządzania, tak jak to czyni! H. Fayol.
Właściwie koordynowana praca w zespole osób „związanych” ze sobą emocjonalnie jest według propagatorów kierunku human relations podstawą satysfakcji jednostek z uczestnictwa w organizacji. „Wartości grupowe” nie są jednak jedynymi czynnikami określającymi poczucie zadowolenia z pracy, a „stadne” składniki wyolbrzymiane przez niektórych badaczy stosunków międzyludzkich nie wyczerpują zbioru pobudek organizacyjnych zachowań [Gwisziani, 1973, s. 166]. Pracownikom trzeba dać możliwość zaspokojenia w dostatecznym, akceptowalnym przez nich stopniu pełnego wachlarza odczuwanych potrzeb, trzeba zapewnić nie tylko dochód pieniężny, poczucie przynależności do grup społecznych i akceptacji przez nie, możliwość wyróżnienia się w tych grupach, ale także szanse zdobycia szacunku i uznania, interesującej pracy oraz wykazania w niej własnej inicjatywy i samodzielności. Szczególnie silnie różnorodność i wielopoziomowość potrzeb człowieka podkreślił Abraham H. Maslow [Maslow, 1954 1964], Jego koncepcję hierarchii potrzeb przedstawiliśmy szczegółowo w rozdziale VIII.
Leave a reply