Aby system informacyjno-decyzyjny charakteryzował się pożądanymi parametrami eksploatacyjnymi, trzeba wybrać konkretne rozwiązania techniczne, określić jego parametry konstrukcyjne. Wśród nich można wyróżnić:
„1) wielkość, czyli liczbę sfer działania i członków organizacji objętych systemem, liczbę etapów w procesie przetwarzania danych, a także horyzont czasu, którego te dane dotyczą
– 2) strukturę mechanizmu decyzyjnego, tj. sposób, w jaki informacje dostarczane przez system wykorzystywane są przy podejmowaniu decyzji, podział informacji pomiędzy poszczególne ośrodki decyzyjne w ramach organizacji
– 3) wzorzec powiązań informacyjnych, czyli siatkę wskazującą, którzy członkowie (a ściślej, jakie role) mają dostęp do poszczególnych (jakich) kanałów informacyjnych innymi słowy, kto kontaktuje się z kim i w jakich sprawach
– 4) hierarchię systemu, a zatem wskazanie, na jakiej zasadzie dzieli się on na subsyslemy, które z kolei dzielą się na bloki, te zaś na elementy niższego rzędu itd.
– 5) metody i środki techniczne używane w celu komunikowania się, np. pisemne raporty, telefony itd. […]
– 6) zawartość komunikatów, a więc takie charakterystyki, jak liczba słów lub bitów, forma opisowa czy skwantyfikowana, częstotliwość przekazywania informacji itp. (bit – to skrót angielskiego terminiu binary digit, oznaczający standardową jednostkę informacji odpowiada jednej cyfrze zapisanej w systemie dwójkowym, czyli miejscu na wpisanie zera lub jedynki przeliczeniowo jedna cyfra w układzie dziesiętnym odpowiada 3,3 bita – przypis autora)
– 7) metody kodowania lub odnajdywania zmagazynowanych informacji
– 8) przetwarzanie, czyli ogół operacji dokonywanych od recepcji danych aż do zastosowania informacji przy podejmowaniu decyzji” [Koźmiński, 1979, s. 307-308],
Leave a reply