Te różne sposoby określania krajowych podmiotów zama-wiających prowadzą do tego, że w ramach zakresu podmiotowego Porozumienia można wyodrębnić dwie podgrupy:
– podmioty wymienione w listach poprzez podanie ich nazwy, co do których nie ma wątpliwości, że obowiązane są do stosowania reguł porozumienia,
– podmioty istniejące w państwach-stronach porozumienia, które mogą być objęte zakresem podmiotowym porozumienia z uwagi na fakt, że należą do ogólnej kategorii podmiotów określonych przez podanie ich cech charakterystycznych.
Zastosowanie podziału organów administracji według ogólnych kategorii bez enumeratywnego wypisania ich nazw prowadzi do powstania niepewności co do zakresu podmiotowego Porozumienia, ponieważ użyte nieprecyzyjne klauzule nie pozwalają na zakwalifikowanie z całą pewnością danego podmiotu krajowego jako podmiotu obowiązanego do stosowania reguł Porozumienia. W przypadku sporu panel rozstrzygający sprawę będzie musiał dokonać interpretacji wszystkich elementów i przesłanek opisanych w ogólnej klauzuli, które decydują o zakwalifikowaniu danego podmiotu jako objętego Porozumieniem. Zgodnie z art. 3 ust. 2 Porozumienia w sprawie rozstrzygania sporów (Aneks II do umowy o utworzeniu Światowej Organizacji Handlu) taka interpretacja powinna być dokonywana „zgodnie ze zwyczajowo przyjętymi regułami interpretacji publicznego prawa międzynarodowego”. Wydaje się, że artykuł ten może odnosić się do reguł zawartych
w dziale trzecim konwencji wiedeńskiej dotyczącej prawa traktatów.
Leave a reply