Zdaniem Croziera i Friedberga przepisy mają zawsze charakter dwoisty. Ograniczają swobodę działania wszystkich uczestników organizacji i „utrwalają” pożądane zachowania po to, by stały się one przewidywalne w stopniu możliwie najwyższym. Są jednak również rezultatem istniejącego układu sił: nacisków, przeciwnacisków i pertraktacji – główną stawką w grze o władzę w organizacji, o utrzymanie lub rozszerzenie własnej swobody. Są niezwykle ważne, bowiem kodyfikacja rozwiązań strukturalnych i procedur tworzy sztuczne sfery niepewności i różnicuje społecznych aktorów, W jej wyniku jedni mają większe możliwości kontrolowania tych sfer i dysponowania zasobami, inni zaś mniejsze. Wpływa to bezpośrednio na możliwość prowadzenia gier społecznych przez różnych uczestników organizacji.
Trzeba podkreślić, że to właśnie organizacja przez swoje cele i charakter działalności nadaje lub odbiera wartość poszczególnym rodzajom niepewności i zasobów. Przepisy formalizują strukturę i procesy, reglamentują dostęp do informacji. Wpływają w ten sposób na możliwość przewidywania zachowań innych i uczynienia własnych działań nieprzewidywalnymi dla nich. Decyduje to o możliwości kontroli i sprawowania władzy. Najogólniej: organizacja „tworzy” ograniczenia strukturalne, które określają sytuację społeczną, zasoby i ,,możliwości strategiczne” poszczególnych aktorów [Crozier, Friedberg, 1982, s. 76],
Leave a reply