KULTURA A ZARZĄDZANIE

Nie istnieje jeden, uniwersalny styl zarządzania „sprawdzający się” we wszystkich państwach. Sposób, w jaki menedżerowie podejmują decyzje, formułują i realizują cele, zależy bowiem także od tego, z jakiej kultury się wywodzą i w jakim kraju działają. Kultura wpływając na preferencje i postawy pracowników „wyznacza” adekwatny do nich system motywacyjny. Współok- reśla także styl pracy poprzez aspiracje i wizje świata pracowników.

Badanie związków między zarządzaniem a kulturami narodowymi jest głównym przedmiotem zainteresowania zarządzania międzykulturowego. Zdaniem Nancy Adler: „Zarządzanie międzykulturowe koncentruje się na zachowaniach organizacyjnych w układach międzynarodowych […] na interakcjach ludzi pochodzących z więcej niż jednej kultury, działających w ramach ról organizacyjnych. Zarządzanie międzykulturowe opiera się na założeniu, że kultura wywiera wpływ na normy i wartości, postawy i schematy zachowań uczestników organizacji” [Adler, 1980],

Pamiętamy jednak, że kultura nie jest ani jedynym, ani najważniejszym czynnikiem wpływającym na zarządzanie i na funkcjonowanie organizacji. Jest tylko jednym z wielu elementów jej otoczenia. Kultura upodabnia, ale nie ujednolica zachowań organizacyjnych niepowtarzalnych jednostek. Właśnie to indywidualne zróżnicowanie szczególnie silnie wpływa na działania ludzi i styl ich przywództwa. Kultura jest i musi być jednak przedmiotem naszej wzmożonej uwagi. Konieczna jest ciągła analiza zależności pomiędzy światem wartości, norm, zwyczajów itd. a różnymi elementami procesu zarządzania, analiza zmian i dominujących tendencji.