Inna sytuacja ma miejsce podczas postępowań o charakterze negocjacyjnym, gdzie procedura ma charakter mniej restrykcyjny i umożliwia prowadzenie rozmów nawet w kilku etapach. Dlatego też skorzystanie z tego rodzaju procedur jest ograniczone do pewnych enumeratywnie wyliczonych sytuacji.
Prawidłowej realizacji zasady równego traktowania oferentów służą również poszczególne unormowania przyjęte dla etapu oceny złożonych ofert. Dotyczą one zarówno samych kryteriów oceny, jak i sposobu ich przyjęcia oraz podania do wiadommości zainteresowanym firmom. Jednak porównując systemy zamówień publicznych regulowane w prawie krajowym, i te o charakterze międzynarodowym, daje się dostrzec wyraźną różnicę, jeżeli chodzi o dopuszczalność stosowania preferencji. Zazwyczaj w prawie krajowym istnieją postanowienia zezwalające na korzystniejszą ocenę ofert tych przedsiębiorców, którzy pochodzą z danego państwa lub oferują produkty pochodzenia krajowego. W niektórych przypadkach kra-jowe regulacje mogą nawet zezwalać na ograniczenia kręgu podmiotów uczestniczących w postępowaniu do tych, którzy mają siedzibę na terenie danego państwa. Natomiast celem ponadnarodowych regulacji dotyczących zamówień publicznych – takich jak unormowania wspólnotowe – jest zapewnienie efektywnej realizacji zasady równego traktowania wszystkich oferentów (również niezależnie od miejsca ich siedziby) właśnie poprzez restrykcyjne stosowanie kryteriów wyboru ofert opartych wyłącznie na elementach o charakterze ekonomicznym. Gdy ekonomiczne przesłanki wyboru danej oferty w systemie prawa krajowego oznaczają przede wszystkim gwarancję efektywnego gospodarowania środkami publicznymi, to taki sam zapis w unormowaniach ponadnarodowych ułatwia realizację zasady równego traktowania.
Leave a reply