Podstawowe zadanie menedżerów

Jednym z podstawowych zadań menedżerów najwyższej rangi jest stworzenie i utrzymanie „przy życiu” dominującej w organizacji koalicji kierownictwa [Cyert, March, 1963, s. 99 i nast.J. Szef firmy pełnić musi rolę pośrednika politycznego. Jego podstawowym zadaniem staje się zorganizowanie koalicji

– 0 stosunkowo niskich kosztach funkcjonowania (członkowie nie mogą wysuwać żądań większych niż zasoby będące w dyspozycji koalicji) i stosunkowo wysokich kosztach porzucenia jej przez każdego uczestnika.

Dominująca w organizacji koalicja kierownictwa składa się najczęściej z: niektórych akcjonariuszy, wszystkich lub jedynie wybranych członków zarządu (dyrekcji), reprezentantów różnego rodzaju rad, komitetów i komisji (rady nadzorczej, rady naukowej itd.), przedstawicieli dostawców, odbiorców, stowarzyszeń itp.), agentów rządowych i reprezentantów władz lokalnych, różnych osób znaczących – „osób-instytucji” o szczególnych atutach i wpływach.

Podstawową funkcją koalicji kierownictwa jest, według Cyerta i Marcha, radzenie sobie z niepewnością otoczenia. Niepewność można zdefiniować jako brak informacji o przyszłych zdarzeniach, jako nieokreśloność alternatyw oraz nieprzewidywalność warunków i skutków ich realizacji. Jak z nią walczyć? Przede wszystkim należy tworzyć tzw. luz organizacyjny (organization slack) – nadwyżkę zasobów ponad te, jakie zaspokajają żądania członków dominującej koalicji, nadwyżkę wyłączoną z ogólnego przetargu. W skład tego luzu – specyficznego zasobu – może wchodzić niemal wszystko: „aktualna wielkość i asortyment dostaw oraz produkcji, rezerwy gotówkowe, marnotrawstwo i straty (np. surowców w trakcie obróbki technologicznej bądź przestoje maszyn), przesadnie wysokie pensje i przywileje różnych grup pracowniczych, ukryte w technologii możliwości podniesienia wydajności pracy, opracowania i patenty dotychczas niewykorzystane jako zbyt ryzykowne i kosztowne itd.” [Obłój, 1987, s. 117]. Innymi sposobami radzenia sobie z niepewnością są: bieżące reagowanie organizacji na zmiany w jej otoczeniu i – dzięki temu – zmniejszenie konieczności przewidywania, negocjacje z reprezentantami otoczenia oraz tworzenie różnego rodzaju wyspecjalizowanych jednostek, których zadaniem jest absorbcja („wchłanianie”) zakłóceń i stwarzanie pozostałym częściom przedsiębiorstwa warunków zbliżonych do pewności.