Prognozy finansowe powinny optymalizować decyzje inwestycyjne i być na tyle elastyczne, aby uwzględniać zmiany zachodzące w otoczeniu podmiotu. Takie cele może zapewniać tylko odpowiednio spa- rametryzowany układ prognoz, konsekwentny co do układu i korespondencji danych wsadowych. Dane wsadowe, to dane potrzebne do oszacowania sprzedaży, nakładów inwestycyjnych, kosztów, ewentualnego zapotrzebowania na kapitał obrotowy i na zewnętrzne źródła finansowania. Dane te powinny być wiarygodne i wynikać z opisowych części studium wykonalności projektów inwestycyjnych. Związek przyczynowy opisowych partii studium wykonalności projektów inwestycyjnych z prognozami finansowymi najsilniej widoczny jest w przypadku projektów, gdzie wspomniane dane wynikają z zawartych umów np. umowy najmu lub umowy o realizację prac budowlanych „pod klucz”. Wielkości ekonomiczne wynikające z tych umów (np. stawki czynsz- służą opracowaniu prognoz finansowych. Sporządzenie prognoz finansowych jest daleko bardziej skomplikowane przy projektach, w których nie ma umów zwiększających prawdopodobieństwo uzyskania w rzeczywistości określonych wielkości. Prognozy finansowe powinny szacować efekty i nakłady. Składają się one z następujących zestawień tabelarycznych:
– planu założeń,
– planu sprzedaży,
– planu kosztów,
– planu nakładów inwestycyjnych,
– planu źródeł finansowania nakładów inwestycyjnych,
– planu kosztów finansowych,
– planu zapotrzebowania na kapitał obrotowy,
– planu amortyzacji,
– planu rachunku wyników,
– planu bilansu,
– planu przepływów pieniężnych.
Leave a reply