Do rozwoju korporacji globalnych przyczyniają się następujące trendy o zasięgu światowym:
– 1) spadek udziału kosztu pracy bezpośredniej w kosztach całkowitych
– 2) powiększający się światowy rynek surowców, materiałów i komponentów
– 3) światowy rynek technologii i unifkacja standardów
– 4) powstawanie nowych organizacji ponadnarodowych i wzrost znaczenia już istniejących [Koźmiński, 1987],
Jak już wspomnieliśmy, globalizacja zarządzania jest swego rodzaju rewolucją. Jej konsekwencje są poważne i ujawniają się w sferze gospodarczej, politycznej oraz w sferze społecznej i kulturowej.
W sferze gospodarczej globalizacja sprzyja dalszemu rozwojowi krajów wysoko rozwiniętych przyspiesza rozwój badań, sektora kształcenia oraz szeroko rozumianych usług. „Popycha” te kraje w kierunku gospodarki informacyjnej (postindustrialnej) o malejącym zatrudnieniu w sektorze produkcyjnym. Prowadzi do wzrostu integracji krajów Triady. Stają się one coraz bardziej współzależne. W rezultacie tych procesów kraje bogate stają się jeszcze bogatsze i rozwijają bardziej dynamicznie. Znalezienie się poza Triadą oznacza praktycznie wypadnięcie z gry gospodarczej współczesnego świata.
Globalizacja zarządzania zbliża do siebie różne systemy polityczne. Na przykład, kraje byłego bloku komunistycznego zostały zmuszone do reformowania swych gospodarek, by móc uczestniczyć w życiu gospodarczym rozwiniętego świata. Jednocześnie włączają do swoich systemów społeczno-politycznych rozwiązania zachodniej demokracji parlamentarnej, od których odcinały się do niedawna. Istnieje tu wyraźne sprzężenie zwrotne: konwergencja (upodabnianie się) sprzyja procesom globalizacji, bowiem zanikanie podziałów, zacieranie się granic i zbliżanie systemów do siebie stwarzają warunki do coraz bliższej międzynarodowej współpracy.
Leave a reply