W sytuacji gdy umowa ramowa nie została udzielona zgodnie z zasadami prawa zamówień publicznych, to każdy kontrakt mieszczący się w jej ramach powinien być zawierany zgodnie z tymi przepisami, jeżeli tylko jego wartość przekracza progi określone w dyrektywie.

Jeżeli chodzi o metody szacowania wartości takiej umowy ramowej, to zgodnie z

Ustalony na naradach w Zjednoczeniu harmonogram prac był realizowany. Jak wynika z wypowiedzi i dokumentacji nikt już nie przeprowadzał analizy opłacalności ekonomicznej metody. Urządzeniem interesowało się coraz więcej zakładów produkcyjnych, zarówno polskich, jak i zagranicznych, które zgłaszały chęć zakupu. Na wystawie środków produkcji prototyp wzbudził zainteresowanie najwyższych władz politycznych i gospodarczych. Pewnie dlatego Zjednoczenie otrzymało polecenie przyspieszenia produkcji seryjnej, jednak ze względu na problemy konstrukcyjne i techniczne wymogło powrót do wcześniej ustalonego harmonogramu. Uruchomiona produkcja okazała się wysoce opłacalna, a urządzenie stało się szlagierem eksportowym.

Wpływ globalizacji na postęp społeczny w różnych krajach jest trudny do określenia, zawsze jednak zależy od polityki konkretnych państw. Kraje skandynawskie, na przykład, wykorzystują wzrost gospodarczy do zwiększenia postępu społecznego i wyrównania dobrobytu. Gdzie indziej dominują inne priorytety ciągle – niestety – zbyt często wiążą się one z wydatkami na zbrojenia.

W ustawie zz dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 12 po pkt. 6 dodano pkt. 7 w brzmieniu: nominalna wartość udziałów (akcj- w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Ten dopisek powoduje, że obecnie przychodami są w szczególności

„Obcinka” to święto w kompajtii, okazja do balangi, do wypicia. To coś takiego, jak równikowy chrzest. „Kot” dostaje namoczonym pasem w tyłek. Tyle razy, ile mu się należy. Że boli? Jakby nie bolało, to by nie miało sensu. Potem z „kota” robi się prawdziwy ŻOŁNIERZ.

Einocentryzm polega na ignorowaniu różnic i faworyzowaniu własnej kultury narodowej. Często wraz z taką postawą idzie w parze nacjonalizm, a w skrajnych przypadkach nawet szowinizm. Zdarza się jednak także, że menedżer przyjmujący postawę etnocentryczną nie uważa siebie za nacjonalistę, a jedynie za „misjonarza” krzewiącego postęp i uczącego ludzi, „mniej rozwiniętych cywilizacyjnie”, na czym polega postęp i sprawne działanie. Etnocentryczny menedżer przyzwyczajony do tego, że należy pracować, zachowywać się i myśleć w określony sposób, może być też całkiem nieświadomy istnienia różnic kulturowych. W rezultacie, będąc w innym kraju, może po prostu nie rozumieć, że odmienność zachowań i postaw nie wynika z zacofania i braków dobrej organizacji.

Wskazano na potrzebę związania z organizacją życia pozazawodowego jej uczestników. Wnioskowano, by świadczenia socjalne „rozciągnąć” na takie sfery jak: organizacja czasu wolnego i wypoczynku pracowników oraz ich rodzin, budownictwo mieszkaniowe, opieka lekarska itp. W niektórych przedsiębiorstwach wprowadzono nawet poradnictwo psychologiczne dla zatrudnionych tam osób, mające dopomóc im w rozwiązywaniu problemów osobistych, także tych „wykraczających” poza mury fabryki.

W przypadku policentryzmu na pierwszy plan wysuwa się różnice kulturowe, przypisując im kolosalne znaczenie. Organizacja traci własną tożsamość, a jej jednostki, działające w różnych krajach, biernie dostosowują się do swego otoczenia. Zabiega się o to, by „nasz człowiek w Berlinie” prowadził biznes „po niemiecku”, a jednostka koreańska była „tak koreańska, jak to możliwe”. Wszelkie problemy sprowadza się do różnic w otoczeniu. Wychodzi się z założenia, że sytuacja w danym kraju jest całkowicie unikatowa, a problemy – specyficzne słowem – wszelkie rozwiązania są niepowtarzalne, a każdy problem wymaga indywidualnego rozpatrzenia. W związku z tym działalność organizacji często jest nieinnowacyjna, sprowadza się jedynie do naśladowania zwyczajów panujących w poszczególnych krajach. Organizacja nie jest w stanie formułować i realizować spójnej strategii. Każda jednostka działa całkowicie samodzielnie, nie tworząc innej – poza umowną – całości. Ciężko jest jednostce centralnej wywierać wpływ na jednostki lokalne, ponieważ istnieje tendencja, by wszystkie problemy przypisywać „specyfice kraju”, o której ludzie w zarządzie „nie mają pojęcia”.

W sferze kulturowej wpływ globalizacji nie jest jednoznaczny. W pewnych obszarach powoduje ona upodabnianie się czy wręcz uniformizację różnych kultur. Procesy konwergencji szczególnie silnie dotyczą „twardych” narzędzi zarządzania, czyli strategii, struktur i procedur [Child, 1981]. Podlegają im jednak także potrzeby konsumentów, co nazywane bywa kalifornizacją [Ohmae, 1985], Coca-Cola, komputery IBM, keczup Heinza – są tylko przykładami wybranych produktów preferowanych w większości krajów. Zasada: „to co się sprzedaje w Kalifornii, sprzedaje się na całym świecie” sprawdza się w wielu przypadkach. „Kalifornizacja” nie dotyczy jednak wszystkich produktów i postaw konsumpcyjnych.

Wszelkie gry społeczne charakteryzują się, zdaniem A.K. Koźmińskiego i A.M. Zawiślaka, poniższymi cechami. Uczestnikami gier są pojedyncze osoby lub koalicje, realizujące zróżnicowane, często sprzeczne z sobą i zmieniające się oczekiwania, cele i interesy. Mogą oni jednocześnie prowadzić gry w kilku różnych układach. Takie wielorakie uczestnictwo jest jednak kosztowne. Wiąże się z koniecznością „rozproszenia” władzy, czasu, energii itp. Ale może się to bardzo opłacać. Biorąc udział w kilku układach gry, sprawny gracz zwiększa swoje całkowite wpływy. Może przecież korzystać z pomocy bardziej rozbudowanej sieci sojuszników i – co szczególnie ważne – dokonywać większej ilości transakcji kompensacyjnych, polegających m.in. na wzajemnej wymianie przysług.

Na rynku oferują swoje usługi bardzo aktywnie. W firmach tych praktykuje się zarządzanie „przy otwartych drzwiach”. Dokonuje się okresowych przeglądów sposobu świadczenia usług, mierzy się ich jakość, a wyniki udostępnia wszystkim zainteresowanym.

„Koty” mogą sprzątać i usługiwać starym. „Kotu” nie wolno zapalić papierosa bez zgody starszego stażem kolegi. Nie wolno zrobić sobie herbaty, chodzić w kapciach (starym w ciągu dnia tego też nie wolno, ale kogo to obchodzi?). O 5.30 wojsko wstaje na zaprawę fizyczną. „Koty” biegną, starzy idą spacerkiem. Potem trzeba się umyć, lecz jeśli na kilkudziesięciu chłopa jest kilka umywalek, to „kot” nigdy się do nich nie dostanie. Potem jest śniadanie – do stołówki ostatnie wchodzą „koty” (jeżeli do jedzenia jest np. porcjowana kiełbasa, to bywa, że dla „kotów” zabraknie, bo starzy zjedzą ich przydział). Przy obiedzie i kolacji rytuał powtarza się, więc „kot” może być głodny.

Większość ludzi trzeba zmuszać do pracy, kontrolować, kierować nimi i grozić karami, aby wydusić od nich wysiłek potrzebny do osiągnięcia celów organizacji.

Negocjacje są jedną z najbardziej efektywnych społecznie metod rozwiązywania konfliktówSą trudniejsze, ale najczęściej znacznie korzystniejsze dla stron sporu niż „radzenie sobie” z konfliktem poprzez: