Daily Archives 2015-05-04

Ostatnio do kwestii kosztów straconego czasu nawiązał sam P. Drucker. Pisał: „Metoda tradycyjnego rozliczania kosztów mierzy jedynie koszty produkcji, natomiast ignoruje koszty nieprodukowania, wynikające na przykład z czasu postoju maszyny lub usterek wyrobu wymagających jego obrabiania lub przeróbki. Wiadomo, że czas nieprodukowania wynosi więcej niż 20% ogólnego czasu produkcji, w niektórych zakładach nawet 50%, a kosztuje tyle samo ile czas produkcji w płacach, ogrzewaniu, oświetleniu, oprocentowaniu kapitału, a nawet w zakresie surowców. System tradycyjny nie mierzy żadnego z tych czynników” [Drucker, 1990], Wypada tylko żałować, że ani Druckerowi,

Podstawą tworzenia się w organizacjach różnych układów gry, czyli takich powiązań, w których względnie stały zestaw uczestników przez dłuższy czas gra z osobna o różne stawki, jest struktura formalna. Formalny podział zadań, uprawnień i odpowiedzialności, a także formalne procedury i reguły działania oraz współdziałania są osnową gier. Na niej rozwijają się więzi nieformalne. Mówiąc inaczej, struktura formalna jest punktem wyjścia gry zarządzania, ale także szczególnie ważną stawką w tej grze. – Gdyż jest podstawowym regulatorem zachowań wielu uczestników organizacji (szczególnie „nie-graczy”), narzędziem pozwalającym dominującej koalicji kierownictwa strukturalizować społeczne otoczenie ich gier.

Niekiedy pojęcie „rynek globalny” rezerwuje się dla krajów tzw. triady: Ameryki Północnej, UE i Japonii [Ohmae, 1985], Obszar ten zamieszkuje ok. 15% ludności świata. Tutaj wytwarza się ponad połowę światowego dochodu narodowego brutto, tutaj prowadzona jest najostrzejsza walka konkurencyjna. Podstawowymi cechami zarządzania globalnego są: