Będąc dzieckiem F. Taylora racjonalizm zarządzania „żyje” do dziś. Także w końcu XX wieku możemy spotkać menedżerów-taylorystów. Ich credo w następujący sposób przedstawił Thomas J. Peteres i Robert H. Waterman [Peters, Waterman, 1983, s. 42-43]:

W odróżnieniu od projektów produkcyjnych, w projektach deweloperskich zapotrzebowanie na kapitał obrotowy ma mniejsze znaczenie i dotyczy jedynie fazy okresu budowy. Taki szacunek dokonywany jest na podstawie rocznych kosztów poszczególnych pozycji środków obrotowych (materiał- i określenia minimalnego pokrycia w dniach dla poszczególnych pozycji

Zarządzanie jest i musi być systemem gry sterowanej. Wynika to głównie z konieczności zapewnienia ciągłości gry, ciągłości zarządzania, bez której organizacja nie może sprawnie funkcjonować w dłuższym okresie – i ochrony systemu przez dezintegrację. „Sterowanie grą przejawia się w trojakiego typu działaniach: ustalaniu i zmianie reguł obowiązujących wszystkich graczy, w tym również sterującego, arbitrażu sporów pomiędzy graczami (kryterium rozstrzygnięcia jest skutek dla przebiegu gry) i podziale zasobów między uczestników gry” [Koźmiński, Zawiślak, 1982, s. 100].

Przedstawione wyżej założenia oraz ich teoretyczne i praktyczne konsekwencje w znacznym stopniu określiły charakter ujęć systemowych w naukach

Równolegle do kierunku przemysłowego, w ramach klasycznej teorii organizacji i zarządzania, rozwijał się drugi nurt badań skoncentrowany na naukowym opracowywaniu zasad działalności administracyjnej i bardziej ogólnych zasad organizacji. Jest on najczęściej określany jako kierunek administracyjny [Kurnal, 1979, s. 20], klasyczna nauka administracji [March, Simon, 1964, s. 58], szkoła uniwersalislyczna [Gliński, 1980] lub nurt uniwer- sałistyczy [Martyniak, 1989]. Efekty badań prowadzonych przez przedstawicieli tego kierunku, a zwłaszcza przez Henri Fayola i Maxa Webera, przedstawione zostały jako systemy zarządzania obejmujące swoim zasięgiem wyraźnie wyodrębnioną grupę urzędników administracji przemysłowej i tzw. administracji ogólnej.

W analizie rynku interesujące jest też zestawienie dynamiki wzrostu zatrudnienia wśród pracowników biurowych z absorpcją nowej powierzchni biurowej. Prowadzi to do oceny tzw. tempa absorpcji powierzchni w nowych budynkach. Interesujące jest również przeanalizowanie dynamiki wakatów w powierzchniach biurowych i struktury tych wakatów. Dzięki temu zabiegowi

Standaryzacja, przejawiająca się w produkcji identycznych wyrobów identycznymi metodami, w podobieństwie organizacji i systemów zarządzania, procedur administracyjnych i zachowań ludzi, a nawet w ujednoliceniu sposobów i czasu pracy, wypoczynku czy sposobów porozumiewania się.

IKEA działa obecnie w 21 krajach – w Europie, Australii, USA, Kuwejcie, Arabii Saudyjskiej, na Wyspach Kanaryjskich, w Hongkongu i Singapurze. Zatrudnia 15 200 osób i wydaje rocznie 55 milionów katalogów. Jej głównymi klientami są Niemcy i Skandynawowie.

Ład, czyli zapewnienie właściwego – swojego – miejsca dla każdego człowieka i rzeczy w organizacji. „Ład społeczny wymaga dokładnej znajomości potrzeb ludzkich i środków przedsiębiorstwa oraz zachowywania stałej równowagi pomiędzy tymi potrzebami oraz środkami”, wymaga w szczególności racjonalnego doboru pracowników [Fayol, 1947 Kurnal, 1972, s. 308].

Ci, którzy kierują organizacjami, starają się narzucić wszystkim uczestnikom logikę funkcjonowania całości, priorytet „dobra ogólnego” oraz misję firmy. Czynią to m.in. poprzez hierarchizację i silną koordynację zachowań. Jednakże, mimo ich wysiłków, społeczna rzeczywistość wymyka im się z rąk. Jednostki i grupy działają bowiem przede wszystkim na podstawie kalkulacji własnych interesów, stosując egoistyczne strategie. Działań tych nie da się nigdy sprowadzić do bezosobowych i abstrakcyjnych funkcji, formuł i procedur, do czego dążyli klasycy organizacji. W sposób przekonywający przedstawił to M. Crozier, opisując ,,błędne kolo” nadzoru i kontroli. Pojawia się ono wszędzie tam, gdzie występuje nadmiar bezosobowych przepisów i centralizacji, które są zawsze wykorzystywane przez jednostki i grupy społeczne do polepszenia własnej pozycji w walce o jawną lub ukrytą (dyskrecjonalną) władzę w organizacji [Crozier, 1967, s. 288-299].

W analizie warunków fizycznych należy wziąć także pod uwagę kwestie układu ulic, ich szerokości oraz mediów, tj. elektryczności, gazu, telekomunikacji.

Czynnik lokalizacji w procesach deweloperskich jest utożsamiany z kolei z odległością pomiędzy daną nieruchomością a wszelkimi miejscami, z których ludzie do niej dojeżdżają i do których wyjeżdżają. Szczególne

Nie wolno było trwać stale na jednym i tym samym stanowisku roboczym. Trzeba było przyuczać się i być przyuczanym przez innych do wykonywania różnych zadań. W zależności od tego, ile różnych prac dany robotnik umiał sprawnie wykonywać, dostawał wyższe lub niższe wynagrodzenie podstawowe. Panował klimat wyraźnie sprzyjający innowacjom. Narzędzia, a nawet maszyny były unowocześniane i racjonalizowane przez pracowników na podstawie własnych nowatorskich pomysłów. Opracowano wiele nowych rozwiązań technicznych, z których kilka opatentowano.

Artykuł 31 ust. 1 tejże konwencji podaje kilka kryteriów interpretacji:

– Interpretacja niedookreślonych sformułowań czy terminów w świetle celów, dla których dana umowa międzynarodowa została zawarta – intencje państw-stron Porozumienia mogą być ustalone na podstawie dokumentacji pozostałej z okresu prowadzenia negocjacji, a potem wynikać z przyjętej

System naukowego zarządzania i kierunek administracyjny zyskały znaczną popularność wśród praktyków, ponieważ były źródłem stosunkowo prostych i zrozumiałych dla kadry technicznej oraz urzędników sposobów działania. Kierunki te wzajemnie się uzupełniają: jeden reguluje zachowania pracowników bezpośrednio produkcyjnych (zespołów), drugi zaś – administracji. Co więcej, oba te systemy opierają się na podobnych, upraszczających założeniach dotyczących psychospołecznego mechanizmu zachowania się uczestników organizacji.