„Im przełożony mniej wie, co robi jego podwładny, tym większa pewność utrzymania się na stanowisku”. „Wobec tego sprawozdania powinny być w miarę niezrozumiałe i budzić u zwierzchnika przekonanie o wielkości zadań, rozległości kontaktów i niepodważalności autorytetu specjalistycznego. Sprzyja temu język, w którym proste i zrozumiałe terminy zostały zastąpione skomplikowanymi i niezrozumiałymi”.

Powszechnie uważa się, że to właśnie decentralizacja, czyli przesunięcie uprawnień decyzyjnych z wyższych szczebli na niższe, ocaliła General Motors od bankructwa zagrażającego tej firmie na początku lat dwudziestych oraz umożliwiła uzyskanie przodującej pozycji w amerykańskim przemyśle samochodowym.

Kłopoty GM wiązały się przede wszystkim z rozwojem przez koncentrację

Maty dystans władzy: Duży dystans władzy: nierówność społeczna jest naganna i powinna być minimalizowana nierówność jest naturalna i zapewnia w społeczeństwie ład i porządek wszyscy ludzie są od siebie wzajemnie zależni niektórzy ludzie powinni być niezależni, pozostali – zależni od innych hierarchia – to nierówność ról hierarchia – to nierówność ludzi zwierzchnik powinien utrzymywać stały kontakt z pracownikami zwierzchnik jest nieprzystępny władza powinna być fegalna i poddawana stałej kontroli, aby była sprawowana w sposób etyczny władza jest pierwotna wobec moralności, jej legalność jest mniej istotna wszyscy ludzie powinni mieć równe prawa osoby mające władzę mają prawo do specjalnych przywilejów nie powinno się okazywać własnej władzy osoby mające władzę powinny to okazywać system ponosi winę za błędy winę za błędy ponoszą ci podwładni, którzy źle wykonują polecenia sposobem zmiany systemu społecznego jest redystrybucja władzy sposobem zmiany systemu społecznego jest wymiana osób mających władzę nad innymi zwierzchnik nie czuje się zagrożony ze strony podwładnych podwładni są stałym zagrożeniem dla zwierzchnika – dążą do przejęcia władzy i nie można im ufać przełożeni i podwładni pracują razem i są sobie potrzebni istnieje ukryty konflikt między tymi, którzy mają władzę, a tymi, którzy są jej pozbawieni ludzie pozbawieni władzy mogą współpracować i czuć wzajemną solidarność ludzie pozbawieni władzy nie mogą z sobą współpracować, gdyż nie szanują się nawzajem

Przejawem kooperacyjnej postawy władz lokalnych wobec projektów deweloperskich jest elastyczność dotycząca zmian w decyzji WZiZT (warunki zabudowy i zagospodarowania terenu)111

Analiza makroekonomiczna koncentruje się na kondycji ekonomicznej firm działających w otoczeniu nieruchomości, poziomie dochodów mieszkańców, zasobach naturalnych w otoczeniu (ilość, jakość położenie, stopień wyczerpania). To wpływa bowiem

Jak wynika z powyższego, systemowiec abstrahuje od trudnych do zanalizowania i „zorganizowania” nieformalnych kanałów przekazywania informacji. Silnie akcentuje również to, że funkcjonowanie systemu informacyjnego wymaga zaangażowania zarówno środków materialnych, takich jak linie dalekopisowe i telefoniczne, kserokopiarki, telefaxy, komputery itd„ oraz ludzi pełniących określone role organizacyjne.

Szczególnym rodzajem decentralizacji jest delegowanie uprawnień, o czym już pisaliśmy. Można je zdefiniować jako czasowe upoważnienie konkretnego podwładnego do podejmowania ściśle określonych decyzji i działań w sprawach należących do kompetencji jego przełożonego. Ujmując to inaczej: delegowanie uprawnień – to decentralizacja potrójnie konkretna, określona ze względu na czas trwania, osobę otrzymującą uprawnienia (upoważnienie dotyczy pracownika nie jest

Takie rozpoznanie ryzyka stanowi podstawę wyboru spośród różnych, obciążonych ryzykiem wariantów działania

– stworzyć odpowiednie proceduiy zarządzania ryzykiem w fazie operacyjnej projektu np. procedury zawierania umów sprzedaży/najmu, doboru dostawców etc.

Opracowana dokumentacja pozwala nam na identyfikację i ocenę skali ryzyka. Później

Wymiana z otoczeniem polega przede wszystkim na tym, że wytwarzane przez organizacje dobra materialne, usługi i wartości przekazywane są (odpłatnie lub nieodpłatnie) „na zewnątrz” i jakąś istotną potrzebę otoczenia zaspokajają. W zamian za to na podobnych zasadach otoczenie zaopatruje organizację w czynniki materialne i niematerialne, co umożliwia jej kontynuowanie lub rozszerzanie działalności. Ten proces zasileniowy znajduje odbicie w wymianie informacji.

Co wynika z przyjęcia założenia, że interesujące nas obiekty (w szczególności organizacje) są systemami? Czy nie mamy tu do czynienia wyłącznie z grą słów, z „manipulowaniem” pojęciami? Te pytania są pytaniami o poznawcze konsekwencje „filozofii” systemowej, systemowego punktu widzenia.

Carla Wilkins, dyrektor regionu zachodniego, otrzymała wiadomość, że oczekuje się od niej, w następnym roku, 20% wzrostu sprzedaży. Zaskoczyło ją to. Zinterpretowała jednak te 20% jako polecenie, normę do wykonania, nie zaś jako kierunek działania. Kiedy zsumowała prognozy swoich jedenastu oddziałów, wzrost sprzedaży dla całego regionu wyniósł w przybliżeniu zaledwie ok. 16%. Dyrektorzy oddziałów byli zdania, że nie można bez końca podtrzymywać tak wysokiego wzrostu wielkości sprzedaży. Podobna opinia dominowała w całej organizacji, a „prognoza – I6%” stała się podstawą planowania taktycznego i operacyjnego.

Nawet jeśli gra o zasoby jest produktywna w konkretnym układzie, może być pasożytnicza z punktu widzenia układu szerszego. 1 odwrotnie. Wprowadzone rozróżnienie jest bardzo ważne dla tych wszystkich, którzy projektują (przeprojektowują) gry i sterują nimi.

Pisaliśmy wyżej o różnych znaczeniach słowa „biurokracja”. Teraz zajmijmy się biurokratyzmem. Biurokratyzm jest najczęściej utożsamiany z biurokracją. Dlaczego tak się dzieje? Odpowiedź jest prosta: w praktyce nie istnieje ani jedna taka organizacja, której funkcjonowanie byłoby oparte na zasadach Maxa Webera i która byłaby jednocześnie wolna od dysfunkcji i niesprawności. Paradoks polega na tym, że im bardziej realna instytucja zbliża się do idealnego modelu, tym więcej zamierzonych skutków negatywnych towarzyszy jej funkcjonowaniu, a co gorsze żadna organizacja biurokratyczna nie potrafi skutków tych wyeliminować. Znakomity francuski badacz tych zagadnień Michel Crozier pisze: „organizacja biurokratyczna to taka organizacja, która niezdolna jest do ulepszenia swej działalności na podstawie popełnionych błędów oraz „biurokratycznym systemem organizacyjnym” jest „każdy system organizacyjny, w którym obwód błędy-informacje-poprawa funkcjonuje źle, co uniemożliwia szybkie poprawienie i przystosowanie na nowo programów działania w celu naprawienia popełnionych błędów” [Crozier, 1967, s. 287-288],

Jak można ocenić kolejne decyzje sądu? Jak rozwiązywać w praktyce dylemat: prawo – zdrowy rozsądek? Zamiast podsumowania dorobku kierunku administracyjnego „klasycznej” teorii organizacji i zarządzania zwróćmy uwagę na wybrane jego elementy.

Poprzez zarządzanie eliminujące marnotrawstwo i dzięki właściwej technologii produkcji zapewnić zwiększony dochód z danego nakładu ludzkiego i materialnego, który poprzez zwiększone zyski i zwiększone płace byłby dzielony między robotników i kierownictwo.